ประธานาธิบดียูเครน Volodymyr Zelensky พูดผ่านลิงก์วิดีโอจากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ในสุนทรพจน์ของเขา เขาเปรียบเทียบภาพยนตร์เรื่อง "The Great Dictator" ของชาร์ลี แชปลินกับความเป็นจริงของสงครามสมัยใหม่

 It เป็นเกียรติของฉันที่จะพูดกับคุณที่นี่

ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ เพื่อนๆที่รัก

ฉันอยากเล่าเรื่องหนึ่งให้คุณฟัง และหลายเรื่องเริ่มต้นด้วย “ฉันมีเรื่องจะเล่า”แต่ในกรณีนี้ จุดจบสำคัญกว่าจุดเริ่มต้นมากเรื่องนี้จะไม่มีวันจบแบบเปิด ซึ่งท้ายที่สุดแล้วจะทำให้สงครามที่ยาวนานนับศตวรรษสิ้นสุดลง

สงครามเริ่มต้นด้วยรถไฟเข้ามาในสถานี ("รถไฟเข้ามาในสถานี", 2438) วีรบุรุษและคนร้ายเกิดและจากนั้นก็มีความขัดแย้งอย่างมากบนหน้าจอและเรื่องราวบนหน้าจอก็กลายเป็นความจริงและภาพยนตร์ เข้ามาในชีวิตของเรา แล้วภาพยนตร์ก็กลายเป็นชีวิตของเรานั่นคือเหตุผลที่อนาคตของโลกเชื่อมโยงกับอุตสาหกรรมภาพยนตร์

นั่นคือเรื่องราวที่ฉันอยากจะบอกคุณในวันนี้ เกี่ยวกับสงครามครั้งนี้ เกี่ยวกับอนาคตของมนุษยชาติ

เผด็จการที่โหดเหี้ยมที่สุดในศตวรรษที่ 20 เป็นที่รู้จักกันดีว่ารักภาพยนตร์ แต่มรดกที่สำคัญที่สุดของอุตสาหกรรมภาพยนตร์คือฟุตเทจสารคดีอันเยือกเย็นของรายงานข่าวและภาพยนตร์ที่ท้าทายเผด็จการ

เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ครั้งแรกมีกำหนดจัดขึ้นในวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2482 อย่างไรก็ตาม สงครามโลกครั้งที่สองได้ปะทุขึ้นเป็นเวลาหกปีที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์อยู่ในแนวหน้าของสงครามเสมอมากับมนุษยชาติเสมอเป็นเวลาหกปีที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ต่อสู้เพื่ออิสรภาพ แต่น่าเสียดายที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของเผด็จการด้วยเช่นกัน

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ภาพยนตร์เหล่านี้ เราจะเห็นได้ว่าอิสรภาพได้รับชัยชนะอย่างเป็นขั้นเป็นตอนในท้ายที่สุด เผด็จการล้มเหลวในการพยายามพิชิตใจและความคิด

มีประเด็นสำคัญมากมายตลอดทาง แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือในปี 1940 ในภาพยนตร์เรื่องนี้ คุณไม่เห็นคนร้าย คุณไม่เห็นใครเลยเขาดูไม่เหมือนฮีโร่เลย แต่เขาเป็นฮีโร่ตัวจริง

ภาพยนตร์เรื่องนั้น The Great Dictator ของชาร์ลส์ แชปลิน ล้มเหลวในการทำลายเผด็จการตัวจริง แต่เป็นจุดเริ่มต้นของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ที่ไม่ได้นั่งดูและเพิกเฉยอุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้พูดได้กล่าวว่าเสรีภาพจะมีชัย

นี่คือคำที่ดังไปทั่วหน้าจอในขณะนั้นในปี 1940:

“ความเกลียดชังของมนุษย์จะหมดไป เผด็จการจะตาย และอำนาจที่พวกเขาได้รับจากประชาชนจะกลับคืนสู่พวกเขามนุษย์ทุกคนตาย และตราบใดที่มนุษย์ไม่พินาศ เสรีภาพจะไม่พินาศ”(เผด็จการผู้ยิ่งใหญ่ ค.ศ. 1940)

ตั้งแต่นั้นมา มีการสร้างภาพยนตร์ที่สวยงามมากมายตั้งแต่ฮีโร่ของแชปลินพูดตอนนี้ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจ: พิชิตใจคนสวยไม่ขี้เหร่จอภาพยนตร์ ไม่ใช่ที่พักพิงใต้ระเบิดทุกคนดูมั่นใจว่าจะไม่มีภาคต่อของความสยองขวัญของสงครามทั้งหมดที่คุกคามทวีปนี้

แต่ก่อนมีเผด็จการเป็นอีกครั้งที่การต่อสู้เพื่ออิสรภาพได้เกิดขึ้นแล้วและครั้งนี้เหมือนเมื่อก่อน วงการอุตสาหกรรมไม่ควรมองข้าม

เมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 รัสเซียทำสงครามกับยูเครนอย่างเต็มกำลังและเดินทัพต่อไปในยุโรปนี่มันสงครามประเภทไหนกันนะ?ฉันต้องการจะแม่นยำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้: มันเหมือนหนังหลายเรื่องตั้งแต่สิ้นสุดสงครามครั้งสุดท้าย

พวกคุณส่วนใหญ่เคยได้ยินประโยคเหล่านี้บนหน้าจอพวกเขาฟังดูน่าขนลุกน่าเสียดายที่บรรทัดเหล่านั้นกลายเป็นจริง

จดจำ?จำได้ไหมว่าประโยคเหล่านั้นฟังดูเหมือนในภาพยนตร์?

“คุณได้กลิ่นมันไหม?ลูกชาย มันเป็นนาปาล์มไม่มีอะไรอื่นมีกลิ่นเช่นนี้ฉันชอบแก๊สของ Napalm ทุกเช้า…”(คติตอนนี้ 1979)

ใช่ มันเกิดขึ้นในยูเครนในเช้าวันนั้น

ตอนสี่โมงเช้า.ขีปนาวุธลูกแรกดับ การโจมตีทางอากาศเริ่มขึ้น และการเสียชีวิตข้ามพรมแดนไปยังยูเครนอุปกรณ์ของพวกเขาถูกทาสีด้วยเครื่องหมายสวัสติกะ – ตัว Z

“พวกเขาทั้งหมดต้องการเป็นนาซีมากกว่าฮิตเลอร์”(นักเปียโน, 2002)

หลุมศพใหม่ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ถูกทรมานและสังหารถูกพบทุกสัปดาห์ทั้งในรัสเซียและดินแดนในอดีตการบุกรุกของรัสเซียทำให้เด็กเสียชีวิต 229 คน

“พวกมันรู้วิธีฆ่าเท่านั้น!ฆ่า!ฆ่า!พวกเขาปลูกศพทั่วยุโรป…” (โรม, The Open City, 1945)

คุณทุกคนเห็นสิ่งที่รัสเซียทำในบุชาคุณเคยเห็น Mariupol ทุกคนแล้ว คุณเคยเห็นงานเหล็กของ Azov แล้ว คุณเคยเห็นโรงหนังที่ถูกทำลายโดยระเบิดรัสเซียโรงละครนั้นคล้ายกับที่คุณมีตอนนี้มากพลเรือนหลบภัยจากการปลอกกระสุนภายในโรงละคร ซึ่งคำว่า "เด็ก" ถูกเขียนด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่ที่โดดเด่นบนพื้นยางมะตอยข้างโรงละครเราไม่สามารถลืมโรงละครแห่งนี้ได้ เพราะนรกไม่ทำอย่างนั้น

“สงครามไม่ใช่นรกสงครามคือสงคราม นรกคือนรกสงครามเลวร้ายยิ่งกว่านั้นมาก”(โรงพยาบาลสนามกองทัพบก พ.ศ. 2515)

ขีปนาวุธของรัสเซียมากกว่า 2,000 ลูกได้โจมตียูเครน ทำลายเมืองหลายสิบแห่งและหมู่บ้านที่แผดเผา

ชาวยูเครนกว่าครึ่งล้านคนถูกลักพาตัวไปรัสเซีย และหลายหมื่นคนถูกควบคุมตัวในค่ายกักกันของรัสเซียค่ายกักกันเหล่านี้จำลองมาจากค่ายกักกันนาซี

ไม่มีใครรู้ว่านักโทษเหล่านี้รอดชีวิตมาได้กี่คน แต่ทุกคนรู้ว่าใครรับผิดชอบ

“คุณคิดว่าสบู่สามารถล้างบาปของคุณได้หรือไม่””(งาน 9:30)

ฉันไม่คิดอย่างนั้น

ตอนนี้ สงครามที่เลวร้ายที่สุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 เกิดขึ้นในยุโรปทั้งหมดเป็นเพราะชายผู้นั้นนั่งตัวสูงในมอสโกคนอื่นตายทุกวัน และตอนนี้ถึงกับมีคนตะโกนว่า “หยุด!ตัด!"คนเหล่านี้จะไม่ลุกขึ้นอีก

แล้วเราได้ยินอะไรจากหนังบ้าง?วงการหนังจะเงียบหรือจะพูด?

วงการภาพยนตร์จะยืนเฉยเมื่อเผด็จการปรากฏตัวอีกครั้ง เมื่อการต่อสู้เพื่ออิสรภาพเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เมื่อภาระตกอยู่กับความสามัคคีของเราอีกครั้งหรือไม่

การทำลายล้างเมืองของเราไม่ใช่ภาพเสมือนจริงชาวยูเครนหลายคนในทุกวันนี้กลายเป็น Guidos ที่พยายามอธิบายให้ลูกๆ ฟังว่าทำไมพวกเขาถึงซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดิน (Life is Beautiful, 1997)ชาวยูเครนหลายคนกลายเป็นอัลโดLt. Wren: ตอนนี้เรามีสนามเพลาะอยู่ทั่วดินแดนของเราแล้ว (Inglourious Basterds, 2009)

แน่นอนว่าเราจะสู้ต่อไปเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้เพื่ออิสรภาพและผมค่อนข้างมั่นใจว่าครั้งนี้ เผด็จการจะล้มเหลวอีกครั้ง

แต่หน้าจอทั้งหมดของโลกเสรีควรจะมีเสียงเหมือนในปี 1940 เราต้องการแชปลินใหม่เราต้องพิสูจน์อีกครั้งว่าวงการภาพยนตร์ไม่เงียบ

จำได้ว่ามันฟังดูเหมือน:

“ความโลภเป็นพิษต่อจิตวิญญาณมนุษย์ ปิดกั้นโลกด้วยความเกลียดชัง และผลักดันเราไปสู่ความทุกข์ยากและการนองเลือดเราเติบโตเร็วขึ้นและเร็วขึ้น แต่เราปิดตัวเองใน: เครื่องจักรทำให้เรารวยขึ้น แต่หิวมากขึ้นความรู้ทำให้เรามองโลกในแง่ร้ายและสงสัยความฉลาดทำให้เราไม่มีหัวใจเราคิดมากเกินไปและรู้สึกน้อยเกินไปเราต้องการมนุษยชาติมากกว่าเครื่องจักร ความอ่อนโยนมากกว่าสติปัญญา… สำหรับผู้ที่ได้ยินฉัน ฉันพูดว่า: อย่าสิ้นหวังความเกลียดชังของมนุษย์จะหมดไป เผด็จการจะตาย

เราต้องชนะสงครามครั้งนี้เราต้องการอุตสาหกรรมภาพยนตร์เพื่อยุติสงครามครั้งนี้ และเราต้องการให้ทุกเสียงร้องเพลงเพื่ออิสรภาพ

และเช่นเคย วงการภาพยนตร์ต้องเป็นคนแรกที่พูด!

ขอบคุณทุกท่าน ขอให้ยูเครนจงเจริญ