Het vogelbekdier heeft het gedaan.Opossums doen dit.Zelfs de drie eekhoorns in Noord-Amerika deden dit.Tasmaanse demonen, stekelpotigen en wombats kunnen hetzelfde doen, hoewel het bewijs niet zo betrouwbaar is.
Bovendien is het laatste nieuws dat twee knaagdieren ter grootte van konijnen die "springwantsen" worden genoemd, dit doen.Met andere woorden, ze gloeien onder zwart licht, en de verwarde eigenaardigheden van bepaalde zoogdieren verwarren biologen en maken dierenliefhebbers over de hele wereld gelukkig.
Springhazen die op de savannes van zuidelijk en oostelijk Afrika springen, staan ​​op niemands fluorescerende bingokaart.
Net als andere gloeiende zoogdieren zijn ze nachtdieren.Maar in tegenstelling tot andere wezens zijn het placentale zoogdieren van de oude wereld, een evolutionaire groep die nog niet eerder is verschenen.Hun schittering is een unieke roze sinaasappel, die de auteur "gewoon en levendig" noemt, en verrassend variabele patronen vormt, meestal geconcentreerd op het hoofd, de benen, de rug en de staart.
Fluorescentie is een materiële eigenschap, geen biologische eigenschap.Bepaalde pigmenten kunnen ultraviolet licht absorberen en het opnieuw uitstralen in heldere, zichtbare kleuren.Deze pigmenten zijn gevonden in amfibieën en sommige vogels, en zijn toegevoegd aan artikelen zoals witte T-shirts en feestartikelen.
Zoogdieren lijken echter niet geneigd om deze pigmenten te bevatten.In de afgelopen jaren heeft een groep onderzoekers uitzonderingen gemaakt, veel van hen gerelateerd aan Northland College in Ashland, Wisconsin, sinds een lid van de bioloog Jonathan Martin toevallig bij hem thuis was.Sinds een eekhoorn in de achtertuin een ultraviolette zaklamp afvuurde, zocht hij naar uitzonderingen.De gum wordt roze.
Daarna gingen de onderzoekers nieuwsgierig en met zwarte lichten naar het Field Museum in Chicago.Toen het team een ​​la met goed bewaarde vlooien probeerde, lachten ze.
"We zijn allemaal geschokt en opgewonden", zegt Erik Olson, universitair hoofddocent natuurlijke hulpbronnen aan de universiteit en de auteur van het nieuwe artikel."We hebben veel problemen."
In de daaropvolgende jaren onderzochten de onderzoekers 14 springbokken uit vier landen, waarvan sommige mannetjes en sommige vrouwtjes.Olsen zei dat alle cellen fluorescentie vertonen - veel zijn plaque-achtig, wat uniek is onder de zoogdieren die ze bestudeerden.
Ze hebben ook contact opgenomen met de dierentuin om ervoor te zorgen dat levende dieren deze eigenschap hebben.Ultraviolette foto's gemaakt in de Henry Dolly Zoo and Aquarium in Omaha leverden meer observaties en veel fascinerende foto's op waarin de knaagdieren eruit zagen alsof ze begonnen te snijden voordat ze hun eigen verf aanbrachten.
Chemici Michaela Carlson en Sharon Anthony van Northland College zeiden dat uit chemische analyse van lentekonijnenbont bleek dat fluorescentie voornamelijk afkomstig is van een groep pigmenten, porfyrinen genaamd, die dit ook hebben veroorzaakt bij ongewervelde zeedieren en vogels.effect..
De grootste vraag is echter waarom al deze papieren en gerelateerde observaties flitsen als neonlichten.
Vooral de ontdekkingen in het voorjaar bieden een aantal mogelijkheden voor verkenning.Fluorescentie kan dieren helpen carnivoren te vermijden die gevoelig zijn voor ultraviolet licht door golflengten te absorberen die anders helder zouden worden gereflecteerd en onzichtbaar licht zouden uitstralen.Olsen zei dat in dat geval gevlekte patronen zoals vlooien een ander voordeel zouden kunnen zijn.
”Zijn deze soorten gevonden in een deel van de fylogenetische zoogdierboom?Zeker niet."zei Tim Caro, een professor in evolutionaire ecologie aan de Universiteit van Bristol in Engeland, die niet betrokken was bij het onderzoek.“Hebben ze allemaal een manier van leven?Hij zei nee."Iedereen eet andere dingen."Gebruiken ze deze aangename kleur om echtgenoten aan te trekken, zodat we de karakteristieke kenmerken van het ene geslacht kunnen zien, terwijl het andere niet fluoresceert?Nee, dat gaat ook niet gebeuren.“
Carlo zei: "Er is geen patroon", wat betekent "ofwel we kennen de functie van deze kleuring niet, of er is helemaal geen functie."
Hij zei: "Het harde werk is nu om dit kenmerk op grotere schaal in het zoogdiergebied te documenteren", zei hij.Volg deze ruimte.