ဒဏ္ဍာရီအရ၊ ရှေးခေတ်တရုတ်ပြည်တွင် ရှည်လျားပြီး တင်းမာသော တင်းမာမှုများရှိသော ဦးခေါင်းနှင့်အတူ "Nian" ဟုခေါ်သော ဘီလူးတစ်ကောင်ရှိသည်။“Nian” သည် ပင်လယ်နက်ထဲတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ နေထိုင်လာခဲ့ပြီး တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအကြိုတိုင်း ကမ်းပေါ်တက်ကာ လူတို့၏အသက်အန္တရာယ်ကို ထိခိုက်စေရန် တိရစ္ဆာန်များကို စားသောက်ရမည့်အချိန်ဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့တိုင်း၊ ရွာသူရွာသားများသည် နီယန် သားရဲအန္တရာယ်မှ ကင်းဝေးစေရန် သက်ကြီးရွယ်အို လူငယ်များ တောင်ပေါ်သို့ ထွက်ပြေးရန် ကူညီပေးကြသည်။

ယခုနှစ် တရုတ်နှစ်သစ်ကူး အကြိုနေ့တွင် မက်မွန်ပွင့်ကျေးရွာမှ လူများသည် အဘိုးအိုနှင့် လူငယ်အား တောင်ပေါ်၌ ခိုလှုံရန် ကူညီပေးကြပြီး ရွာပြင်မှ တောင်းရမ်းစားသောက်သူ အဘိုးအိုတစ်ဦးသည် ချိုင်းထောက်နှင့် လက်မောင်းတွင် ငွေအိတ်တစ်လုံး၊ ငွေရောင်တစ်လုံး၊ မုတ်ဆိတ်မွေးတွေ စီးကျလာပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက ကြယ်တစ်လုံးလိုပါပဲ။ရွာသားအချို့သည် ပြတင်းပေါက်များကို အလုံပိတ်ပြီး တံခါးများကို သော့ခတ်ကာ အချို့က အိတ်များကို ထုပ်ပိုးကာ အချို့က ကျွဲနွားများကို ထိန်းကျောင်းကာ မြင်းများကို နေရာတိုင်းတွင် အော်ငေါ့ကာ အလျင်စလို ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်နေကြသည်။ယခုအချိန်တွင် ဤတောင်းစားအဘိုးအိုကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် နှလုံးသားရှိပါသေးသည်။ရွာအရှေ့ဘက်က အဘွားကြီးတစ်ယောက်သာ အဘိုးအိုကို ထမင်းကျွေးပြီး “နိုင်န်း” သားရဲရှောင်ဖို့ တောင်ပေါ်ကို အမြန်တက်ဖို့ အကြံပေးပြီး အဘိုးအိုက ပြုံးပြီး “ယောက္ခမ ခွင့်ပြုရင် ငါအိမ်မှာ တစ်ညနေ၊ ငါသေချာပေါက် Nian သားရဲကို ယူသွားမယ်။"အဘွားကြီးသည် သူ့အား ထိတ်လန့်စွာကြည့်ကာ သူ့တွင် ကလေးကဲ့သို့ အသွင်အပြင်၊ ထက်မြက်သော စိတ်ဓာတ်နှင့် ထူးကဲသော စိတ်ဓာတ်ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။သို့သော် သူမသည် အဘိုးအိုအား ရယ်မောကာ ဘာမှ မပြောရန် ဆက်လက် စည်းရုံးခဲ့သည်။ယောက္ခမသည် အိမ်မှထွက်၍ တောင်ပေါ်၌ ခိုလှုံရန်မှတပါး ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ညဉ့်နက်သန်းခေါင်အချိန်၌ “နီယန်” သားရဲသည် ရွာထဲသို့ ဝင်လာသည်။

ရွာ၏အငွေ့အသက်သည် ယခင်နှစ်များနှင့်မတူကြောင်း တွေ့ရသည်- ရွာ၏အရှေ့ဘက်စွန်းရှိ အဘွားကြီးအိမ်၊ တံခါးကို အနီရောင်စက္ကူကြီးများဖြင့် ကပ်ထားကာ အိမ်ရှိဖယောင်းတိုင်မီးများ တောက်ပနေပါသည်။"Nian" သားရဲက တုန်လှုပ်ပြီး ထူးထူးခြားခြား အော်လိုက်တယ်။“နီယန်” သည် သူ့ယောက္ခမ၏အိမ်ကို ခဏလောက် စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် အော်ဟစ်ကာ ခုန်ချလိုက်သည်။တံခါးနားသို့ ချဉ်းကပ်လာသောအခါ ခြံဝင်းထဲတွင် "ဆောင့်ကန်" ပေါက်ကွဲသံများ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာပြီး "နင်း" တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ရှေ့ဆက်မတိုးရဲတော့ပေ။"Nian" သည် အနီရောင်၊ မီးနှင့် ပေါက်ကွဲခြင်းကို အကြောက်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။အဲဒီအချိန်မှာ ယောက္ခမအိမ်တံခါးက ကျယ်သွားပြီး ခြံဝင်းထဲမှာ သင်္ကန်းနီဝတ်ထားတဲ့ အဖိုးအိုတစ်ယောက် ရယ်မောနေတာကို တွေ့လိုက်တယ်။“နီယန်” သည် ထိတ်လန့်ကာ ထွက်ပြေးသွားသည်။နောက်နေ့သည် ပဌမလ၏ ပထမနေ့ဖြစ်၍ ခိုလှုံရာမှ ပြန်လာသူများမှာ ရွာလုံခြုံပြီး သာယာနေသည်ကို တွေ့ရတော့ အံ့သြသွားကြသည်။ထိုအချိန်တွင် အဘွားကြီးသည် ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားပြီး အဘိုးအိုအား တောင်းရမ်းမည့် ကတိကို ရွာသားများအား အလျင်အမြန် ပြောပြသည်။ရွာသားများသည် အဘွားကြီး၏အိမ်သို့ အပြေးအလွှားသွားကာ ယောက္ခမ၏အိမ်တံခါးကို အနီရောင်စက္ကူဖြင့်ကပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ခြံဝင်းအတွင်းရှိ မလောင်ထားသောဝါးပုံကြီးတစ်ပုံသည် "တုပ်နှောင်လျက်" ပေါက်ကွဲနေသေးပြီး ဖယောင်းတိုင်အနီပေါင်းများစွာ၊ အိမ်ထဲမှာ တောက်ပနေဆဲ...

မင်္ဂလာရှိသော ပွဲတော်ကို ဆင်နွှဲရန်အတွက် ရွာသူရွာသားများသည် အဝတ်အစားများနှင့် ဦးထုပ်အသစ်များ ပြောင်းလဲကာ ဆွေမျိုးများနှင့် သူငယ်ချင်းများ၏ နေအိမ်များသို့ သွားရောက်ကာ နှုတ်ဆက်ကြသည်။မကြာမီ ပတ်ဝန်းကျင်ရွာများတွင် ပျံ့နှံ့သွားပြီး နီယန်သားရဲကို မည်သို့နှင်ထုတ်ရမည်ကို လူတိုင်းသိကြသည်။ထိုအချိန်မှစ၍ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့တွင် အိမ်ထောင်စုတိုင်းသည် အနီရောင်တွဲများတင်ကာ မီးရှူးမီးပန်းများ ပစ်လွှတ်ကြသည်။အိမ်တိုင်းတွင် ဖယောင်းတိုင်ထွန်းပြီး အသက်ကို စောင့်မျှော်နေပါသည်။ပထမနှစ်ရဲ့ ပထမနေ့ မနက်စောစောမှာ ဆွေမျိုးတွေ သူငယ်ချင်းတွေဆီ နှုတ်ဆက်ဖို့ သွားရသေးတယ်။ဤဓလေ့သည် ပို၍ပို၍ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ပျံ့နှံ့လာကာ တရုတ်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုတွင် အခမ်းနားဆုံး ပွဲတော်ဖြစ်လာသည်။